Ερευνητές από την Ολλανδία, μεταξύ αυτών και μια Ελληνίδα, πραγματοποίησαν μια μελέτη για την ακουστική των αρχαίων θεάτρων.
Οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας του Αϊντχόφεν πραγματοποίησαν αποστολή στην Ελλάδα, ώστε να επισκεφτούν από κοντά τρία αρχαία θέατρα στα οποία βασίζεται το ερευνητικό τους έργο.
Στο επίκεντρο των μελετών τους βρέθηκαν τα αρχαία θέατρα -της Επιδαύρου, του ‘Αργους και του Ηρώδου του Αττικού στην Αθήνα. Στο πλαίσιο της μελέτης πραγματοποιήθηκαν στους συγκεκριμένους χώρους ορισμένα ακουστικά πειράματα.
Στην Επίδαυρο, μάλιστα, χρησιμοποιήθηκαν 20 μικρόφωνα τοποθετημένα σε περισσότερα απ ό 10 σημεία και δύο μεγάφωνα. Οι ερευνητές πραγματοποίησαν συνολικά 2.400 ηχογραφήσεις, που περιλάμβαναν διάφορους χαρακτηριστικούς ήχους όπως εκείνον ενός νομίσματος που πέφτει, χαρτιού που σκίζεται και ανθρώπου που ψιθυρίζει.
Aπό τα πειράματα διαπιστώθηκε ότι, αν και ο ήχος του νομίσματος ή του χαρτιού θα μπορούσε πράγματι να ακουστεί σε όλο το θέατρο. Ωστόσο, οι ήχοι αυτοί θα ήταν καθαρά αναγνωρίσιμοι ως αυτοί που ήταν και στην πραγματικότητα (δηλαδή νόμισμα που έπεφτε και ως χαρτί που σκιζόταν), μόνο μέχρι τη μέση του θεάτρου. Από εκεί και πέρα οι ήχοι θα έφθαναν εξασθενημένοι με αποτέλεσμα οι θεατές να μην μπορούν εξακριβώσουν περί τίνος πρόκειται Ο ψίθυρος, από την άλλη, θα μπορούσε να ακουσθεί μόνο μέχρι τις θέσεις που βρίσκονταν πιο μπροστά.
Όπως λένε οι ειδικοί η έρευνα βασίζεται σε ένα θέατρο που έχει αλλάξει με το πέρασμα των αιώνων, επομένως, δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι σήμερα οι ήχοι ακούγονται ακριβώς όπως την εποχή εκείνη.
Επιπλέον, οι αρχαίοι Έλληνες ίσως να χρησιμοποιούσαν και διάφορους άλλους τεχνητούς τρόπους για να ενισχύουν τους ήχους, κάτι που δεν ελήφθη υπόψη στη νέα μελέτη.
Στο επίκεντρο των μελετών τους βρέθηκαν τα αρχαία θέατρα -της Επιδαύρου, του ‘Αργους και του Ηρώδου του Αττικού στην Αθήνα. Στο πλαίσιο της μελέτης πραγματοποιήθηκαν στους συγκεκριμένους χώρους ορισμένα ακουστικά πειράματα.
Στην Επίδαυρο, μάλιστα, χρησιμοποιήθηκαν 20 μικρόφωνα τοποθετημένα σε περισσότερα απ ό 10 σημεία και δύο μεγάφωνα. Οι ερευνητές πραγματοποίησαν συνολικά 2.400 ηχογραφήσεις, που περιλάμβαναν διάφορους χαρακτηριστικούς ήχους όπως εκείνον ενός νομίσματος που πέφτει, χαρτιού που σκίζεται και ανθρώπου που ψιθυρίζει.
Aπό τα πειράματα διαπιστώθηκε ότι, αν και ο ήχος του νομίσματος ή του χαρτιού θα μπορούσε πράγματι να ακουστεί σε όλο το θέατρο. Ωστόσο, οι ήχοι αυτοί θα ήταν καθαρά αναγνωρίσιμοι ως αυτοί που ήταν και στην πραγματικότητα (δηλαδή νόμισμα που έπεφτε και ως χαρτί που σκιζόταν), μόνο μέχρι τη μέση του θεάτρου. Από εκεί και πέρα οι ήχοι θα έφθαναν εξασθενημένοι με αποτέλεσμα οι θεατές να μην μπορούν εξακριβώσουν περί τίνος πρόκειται Ο ψίθυρος, από την άλλη, θα μπορούσε να ακουσθεί μόνο μέχρι τις θέσεις που βρίσκονταν πιο μπροστά.
Όπως λένε οι ειδικοί η έρευνα βασίζεται σε ένα θέατρο που έχει αλλάξει με το πέρασμα των αιώνων, επομένως, δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι σήμερα οι ήχοι ακούγονται ακριβώς όπως την εποχή εκείνη.
Επιπλέον, οι αρχαίοι Έλληνες ίσως να χρησιμοποιούσαν και διάφορους άλλους τεχνητούς τρόπους για να ενισχύουν τους ήχους, κάτι που δεν ελήφθη υπόψη στη νέα μελέτη.
RSS Feed